در متون قدیم ریاضی و هندسه از ابزارهای ستاره و پرگار نام برده شده است که پرگار همان وسیله ای است که امروزه هم به همان نام وجود دارد و مورد استفاده قرار می گیرد . و ستاره به خط کش راستی می گویند که فاقد در جه بندی باشد . لذا هر نقطه در صفحه توسط محل برخورد دو خط که با ستاره رسم می شود یا یا دو کمان که با پرگار رسم میشوند و یا یک کمان که با پرگار رسم می شود و یک خط که با ستاره رسم می شود مشخص می شد . و یک زاویه از برخورد دو خط به وجود می آید .

برای تقسیم زاویه به دو قسمت مساوی از راس زاویه کمانی رسم می شود و از محل برخوردهای کمان و زاویه دو کمان دیگر رسم می شود تا یکدیگر را قطع کنند و از محل برخورد آنها به راس زاویه وصل می کنیم به این خط نیمساز زاویه می گوییم .

حال سئوال این است که؛ آیا می توان به وسیله " ستاره " و " پرگار" یک زاویه را به سه قسمت مساوی تقسیم کرد؟"

به این کار تثلیث زاویه می گویند. این سئوال به همراه دو سئوال دیگر تربیع دایره ( یعنی رسم مربعی با مساحت دایره دلخواه داده شده ) و تضعیف مکعب ( یعنی تعیین مکعبی با حجمی دو برابر حجم مکعب داده شده دلخواه) مسائل لاینحل ریاضیات و هندسه ازیونانیان قدیم تا کنون می باشند . ریاضی دانان متاخر با توجه به غیر قابل حل بودن این مسائل از جهت طعنه واستهزاء کسانی را که روی حل آنها وقت زیادی می گذارند را نوابیق(نوابیغ) می گویند .